Gewervelde dieren

‘Gewervelde dieren zonder bewustzijn’ is de derde onderverdeling waarin wij de diersoorten rangschikken. Om het eenvoudig te houden beperken wij het aantal onderverdelingen tot zes waartussen telkens een evolutiestap die we in onze context als belangrijk beschouwen.

Kenmerkend aan gewervelde dieren is dat zij een inwendig skelet hebben en een wervelkolom. De indeling van gewervelde dieren telt vijf klassen: kraakbeen- en beenvissen, amfibieën, reptielen, vogels en zoogdieren.
Bron 1: http://dier-en-natuur.infonu.nl/dieren/108868-het-dierenrijk-gewervelde-dieren-ingedeeld.html
Bij lagere gewervelden (zoals vissen, reptielen, amfibieën) bestaat de cortex cerebri uit minder dan zes lagen. Deze structuur wordt ook wel allocortex genoemd. Bij zoogdieren bestaat een deel van de cortex cerebri uit zes lagen. Dit deel wordt de neocortex genoemd en ligt boven op de oudere allocortex.
Bron 2: https://nl.wikipedia.org/wiki/Hersenen
Omdat prikkels moeten worden opgeslagen om bewustzijn plaats te laten vinden, wordt aangenomen dat dieren zonder cortex (er wordt neocortex bedoeld) geen bewustzijn hebben. Dieren met een ‘cortex met leer- of ervaringsgeheugen’ lijken zoogdieren en vogels te zijn. Lagere/andere klassen van gewervelden zoals vissen, amfibieën, reptielen en ook ongewervelde dieren hebben volgens deze visie dus geen bewustzijn.
Bron 3: http://wolfox.nl/breiner/?page=theorie&artiekel=103

Van de vijf klassen gewervelden (bron 1) hebben de kraakbeen- en beenvissen, de amfibieën en de reptielen geen neocortex (bron 2) en dus geen bewustzijn (bron 3). Het argument is dat prikkels moeten worden opgeslagen, wat in de neocortex gebeurt, om bewustzijn te laten plaats vinden.