Causaliteit

Causaliteit of de 'wet van oorzaak en gevolg' is de veronderstelling of theorie dat gebeurtenissen plaatsvinden als gevolg van bepaalde andere gebeurtenissen die daaraan vooraf gegaan zijn; een oorzaak gaat vooraf aan een gevolg (causa is het Latijn voor oorzaak). Men spreekt in dergelijke gevallen van een causaal verband tussen twee gebeurtenissen.
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Oorzakelijkheid (2016)
Van Dale (online 2016) definieert causaliteit als: be­trek­king van oor­zaak en ge­volg
≈ oor­za­ke­lijk­heid

Onze definitie: Wij volgen de definitie van Wikipedia

Causaliteit wordt dus gebruikt in de betekenis van het verloop van gebeurtenissen, van oorzaak naar gevolg, nadat deze gebeurtenissen zich hebben voorgedaan, dus niet in de betekenis van voorspelbaarheid. Bv als ik van de trap val en mijn been breek dan is er een causaal verband tussen de val en de breuk maar van de trap vallen heeft niet altijd een gebroken been tot gevolg.

Eenvoudig gedragsmodel

Het diagram toont hoe het reële gebeuren (extern en intern) via louter fysiologische acties en acties die we bewust ervaren, ons gedrag bepalen. We noemen het een eenvoudig gedragsmodel omdat o.a. het denken meer dan één actie omvat.

  1. De acties boven de blauwe lijn volgen uit wat er initieel in de buitenwereld gebeurt: lichtgolven bereiken ons oog, geluidsgolven ons oor... . De acties onder de blauwe lijn volgen uit wat er initieel in het lichaam gebeurt, met achteraan de psychische acties ‘voelen, willen en denken’ die het gedrag bepalen.
  2. Zintuigen zijn organen die elk een afzonderlijke functienaam hebben, bv het orgaan oor heeft de functie gehoor. Maar de gezamenlijke organen hebben geen gezamenlijke functienaam, daarom gebruiken we ‘zintuigen’ als functienaam.
  3. Tussen waarnemen en ‘acties van behoeften’ is er een rechtstreekse snelle verbinding 3 (een eerste evolutionaire ontwikkeling). Deze kan tegelijk functioneren met de tragere verbinding 4, wat de ontdekking van William James verklaart (we beven voor we bevreesd zijn).
  4. De verbinding tussen waarnemen en ‘acties van behoeften’ via het denken is deze die de sociale zoogdieren en de mens normaal gebruiken. Ze sluit aan bij de bevinding dat als door hersenletsel de gevoelsfunctie niet meer functioneert ons redelijk gedrag wegvalt (ref. nog toevoegen).
  5. De cyclus ‘voelen – willen – denken – behoeften’ kan enkele malen doorlopen worden vooraleer te resulteren in gedrag.
  6. Het denken is geen ervaring maar gebeurt met medeweten van het organisme. In essentie bestaat denken uit de vorming van een oordeel over de situatie en de eventuele gevolgen van het gedrag. De afbeelding Gedragsmodel, essentie toont in detail hoe deze oordeelsvorming verloopt.

Op de diagrammen van deze site tonen wij geen 'acties in causaal verband' maar 'acties in hun algemene betekenis dus zonder concrete invulling' en we gaan er van uit dat deze acties zich steeds op dezelfde manier opvolgen. Namelijk dat gevoelens steeds het gevolg zijn van behoeften, dat motivaties (dat wat we willen) steeds een gevolg zijn van gevoelens en dat gedrag steeds een gevolg is van wat we willen. We kunnen dan een gedragsmodel uitwerken, zoals in onderstaand voorbeeld, dat algemeen van toepassing is.
Voor info over gedragsmodel zie https://www.sociaalzoogdiermens.be/nl/begrippen/gedragsmodel-1.htm

Gekoppelde stellingen

Er zijn nog geen gekoppelde stellingen

Gekoppelde artikels

Er zijn nog geen gekoppelde artikels

Er is nog geen overleg

Plaats een reactie


* Velden verplicht
Registreer nu of meld u aan zodat u niet telkens uw voornaam, naam en email hoeft op te geven